De oudst bewaard gebleven liederen rond St. Nicolaas stammen zoals gemeld uit de zestiende eeuw. In de loop van de eeuwen veranderen de thematieken in de liederen, waarmee de liedjes veranderingen in het sinterklaasfeest weerspiegelen.

Tot in de zeventiende eeuw voeren heiligenliederen de boventoon, over het leven, de goede daden en de wonderen van de heilige Nicolaas uit Myra in Lycië (het zuidwesten van het huidige Turkije). In deze eeuw zijn er daarnaast al een handjevol liedjes te vinden over Sint-Nicolaas als huwelijksmaker. Dit genre raakt in de achttiende eeuw wijd verspreid. In deze liedteksten, vaak liefdesklachten of kluchtliedjes, wordt de heilige om een huwelijkspartner gevraagd. In de negentiende eeuw nam de populariteit van dit onderwerp sterk af en ontstond er belangstelling voor het verzamelen van traditionele volksliedjes, veelal korte kinderliedjes en kinderdreunen, die (mogelijk al tientallen jaren, of de voorlopers ervan nog langer) mondeling werden overgeleverd en nu werden opgetekend. Daarnaast werden er in de negentiende en twintigste eeuw veel nieuwe liedjes geschreven, waarvan er enkele tientallen tot in de eenentwintigste eeuw bekend zijn gebleven.

Door de eeuwen heen verwijzen veel liedjes naar onderdelen van het sinterklaasfeest. Zo wordt er al in de zeventiende eeuw in liedteksten verwezen naar het geven van geschenken en lekkernijen (suikergoed, marsepein, zoete koek (vanaf de eerste helft van de achttiende eeuw speculaas) en naar het zetten van de schoen. In de achttiende eeuw wordt vermeld dat er hooi en water bij de schoen wordt achtergelaten voor Sinterklaas'.  Bron: www.wikipedia.org